Nieuws

S&P degradeert Russische debet naar junk-categorie
Ondertussen heeft het ratingbedrijf S&P Global de Russische staatsschuld van zijn triple B-rating ontdaan en verlaagd tot "junk bond": wat betekent dit? Het betekent dat als Russische banken - al dan niet gesanctioneerd - leningen willen die worden gedekt door Russische staatsobligaties, ze meer onderpand zullen moeten verstrekken, anders gaat de bank failliet. De Russische centrale bank drukt roebels om aan de vraag naar geld te voldoen, maar dit heeft er al voor gezorgd dat de inflatie omhoogschoot en de nationale munt aan waarde verloor. Tegelijkertijd zijn de Russische rentetarieven verhoogd van 9,5% naar 20% om deposito's aan te moedigen en zo de garanties te vergroten.

Maar welke gevolgen heeft dit alles? S&P heeft zelf puntsgewijs geanalyseerd wat de financiële sancties tegen Rusland inhouden.

Beleggers, schrijven ze, zouden binnenkort een "onzekerheidspremie" kunnen gaan eisen in termen van hogere rendementen. De stijging van de referentierentes, in combinatie met oplopende spreads, zou een einde kunnen maken aan een historische reeks gunstige financieringsvoorwaarden. Operationele en structurele belemmeringen en kleine en middelgrote ondernemingen met een hoge schuldenlast kunnen de kredietkwaliteit aantasten.
Het economisch herstel na de pandemie kan ernstig worden belemmerd door de huidige situatie, waarbij alle regio's van de wereld asymmetrisch worden getroffen, afhankelijk van hun afhankelijkheid van Rusland. Aan de andere kant zal China niet in staat zijn om de verloren export van Rusland naar de rest van de wereld volledig, en zeker niet onmiddellijk, volledig te vervangen, aangezien ze slechts 14% van hen vertegenwoordigen.
Wat betreft de banken die blootgesteld zijn aan Rusland - voornamelijk OTP, Raiffeisen Bank International, Société Générale en UniCredit - is S&P optimistisch dat ze de klap zullen kunnen weerstaan, net als in eerdere stressperiodes. Hetzelfde geldt voor andere internationale banken, die mogelijk een terugval in activiteit ervaren, maar standhouden dankzij het benutten van kansen op korte termijn.
Energie- en grondstoffenprijzen, samen met de marktvolatiliteit, zouden het vertrouwen in het economisch herstel kunnen temperen. Volgens S&P zal er echter een veel grotere slag nodig zijn om de waarde van de activa van individuen en bedrijven, en daarmee de macht van banken, uit te hollen. Het risico van een escalatie van de invasie die tot deze omstandigheid leidt, is echter nog steeds aan de horizon.
Het centrale thema blijft volgens S&P energie in Europa. De EU is een netto-importeur van 70% van olie, 19% van aardgas, 6% van LNG en 3% van steenkool. Van dit bedrag komt een kwart uit Rusland; in het bijzonder 47% gas en 25% olie. De vraag is dus hoe snel Europa dit alles kan vervangen door zijn bevoorradingsbronnen te diversifiëren: het kan jaren duren voordat investeringen in hernieuwbare of zelfs nucleaire bronnen een realiteit worden.