Nieuws

Merkwaardig genoeg werd in het eerste ontwerp van de hervorming van 1981, zoals de broers Rueda Pérez opmerken, in het geval van aankoop door één echtgenoot met een uitgestelde prijs, bepaald dat alleen het gekochte onroerend goed en het vermogen van de echtgenoot die kocht, in aanmerking zouden komen en niet de andere gemeenschappelijke activa. om te voorkomen dat de individuele prestatie van een echtgenoot het gemeenschappelijke vermogen zou kunnen schaden, werd dit later in de definitieve versie uitgebreid naar alle gekochte goederen en de goederen van de kopende echtgenoot volgens art. 1373, maar NIET naar de helft van de andere echtgenoot, maar natuurlijk merkte niemand op of wilde hij beseffen dat de echtgenoot van de beroepsbeoefenaar of handelaar AL zijn eigendommen zou kunnen zien aangevallen in geval van schulden die voortvloeiden uit de handel of het beroep van zijn partner, en zo dit ongerechtvaardigde, bevoorrechte regime ten gunste van de schuldeisers van de handelaar of handelaar werd ingezegend.

Als we dus het Franse systeem in acht nemen dat ons CC volgt om onderscheid te maken tussen de interne en externe sfeer, behalve in de hierboven genoemde gevallen van art. 1370 en 1366, die uitzonderlijke veronderstellingen zijn, zou het goed zijn geweest als onze wetgever het GEHELE Franse systeem had gekopieerd dat enerzijds niet het subsidiaire karakter van de aansprakelijkheid van het gemeenschappelijk vermogen vaststelt in het geval van vermogensschulden zoals ons art. 1373 doet en anderzijds, onverminderd het in beginsel duidelijk vaststellen van de mogelijkheid om alle gemeenschappelijke goederen te verbinden door de individuele handeling van een echtgenoot, slechts twee veronderstellingen overlaat die, met inachtneming van de individuele actieradius, het belang van de niet-contracterende echtgenoot beschermen door een dergelijke uitbreiding van de uitzonderingen te geven dat het lijkt alsof ze een algemene regel worden; de eerste is degene die de art. Artikel 1414 van genoemd wetboek stelt dat de inkomsten en het loon van een echtgenoot alleen in beslag kunnen worden genomen door de schuldeisers van de ander wanneer het gaat om een schuld die is aangegaan voor het onderhoud van de woning of de opvoeding van de kinderen. De tweede veronderstelling is die van artikel 1415, waarin wordt vastgesteld dat in het geval van obligaties en leningen de individuele prestatie van een echtgenoot alleen haar privébezit bindt en niet het gemeenschappelijke bezit.

info@nexusgroep.com

0034 965727960