Nieuws

RAGEL zegt dat in dit geval de schuld niet gemeenschappelijk maar exclusief is en wij zijn het er niet mee eens als niet duidelijk wordt gemaakt dat de schuld "onder de verantwoordelijkheid van de gemeenschap van de gemeenschap" valt volgens art. 1362 BW, maar dat er geen directe aansprakelijkheid zal zijn ex art. 1365 BW en 6 CCom, en dat de schuldeiser daarom niet rechtstreeks tegen het onroerend goed kan ingaan, maar dit maakt de schuld niet privé.

Wat er in dit geval gebeurt, is dat, zoals RED zegt, de schuldeiser rechtstreeks op het privé-eigendom en de gemeenschappelijke activa kan ingaan die als gevolg van de handel zijn verkregen, overeenkomstig art. 1369 BW, waarbij in dit geval het subsidiaire karakter van laatstgenoemde ten opzichte van eerstgenoemde niet van toepassing is, aangezien het een gezamenlijke en niet-subsidiaire verantwoordelijkheid van beiden betreft, zoals zou voortvloeien uit de toepassing van art. 1373 BW.

Nu voegen we toe dat dit niet verhindert dat het eigendom dat niet met de resultaten van de handel is verkregen, kan worden aangevallen, maar dat, indien volgens de criteria van subsidiariteit van artikel 1373

Kortom, zoals kan worden afgeleid uit de bewoordingen van art. 6 en volgende van de CCom is zeer gebrekkig en verdient strenge censuur. Wat er gebeurt is dat, zoals GIMÉNEZ DUART briljant opmerkt, de geschriften van 1975 nog steeds schatplichtig zijn aan de historische last van de oude huwelijkslicentie die de genoemde hervorming zonder meer en zonder naar de gevolgen ervan te kijken, heeft afgeschaft. Dit is precies het doel van dit werk: aantonen dat de hervorming van 1975 en 1981 ontoereikend is in termen van eigendomsverplichting en in de praktijk impliceert dat er een regime wordt ingesteld dat gelijk is aan het vorige, maar niet met een echtgenoot, maar met "twee van die van vóór 1975".

info@nexusgroep.com

0034 965727960